زندگینامه

«روحانی شهید محمد مظفری» بسم الله الرحمن الرحیم ای شکوه اشک! ای طراوت باران! ای مجنون

بیابان عشق! ای شهید! با توام! که شکوه انسانی را در قهقهة مستانهات به تماشا گذاشتی. تویی که

چکامة عشق را بر دیباچة هستی نوشتی و اکنون …نام پاکت آذرخشی است در شبهای تار بیقراری د

ل. با توام …. ای مجنون دیار جنون! آنگاه که کشتی هستی، در ساحل دنیا لنگر انداخته بود و مردمانش

در این آشفته بازار دنیا به دنبال زرو زوراند، تو راه وادی جنون را در پیش گرفتی تا به بلندترین مقام ا

نسانی نائل آیی. ...ومجنون تنها یک جزیره در عالم خاک نبود. مجنون در آن وسعت کوچک خاکیاش،

دلهایی را درخود جای داده که سلطنت افلاک را به تسخیر عشق ابدیشان در آوردند. تو نیز آمدی و قدوم

سبزت به زبیایی تولد یک پروانه به سال 1341 در شهرستان شاهرود و در خانهای بود که اطلسیها هر روز

به ناز، به تمنای نوازش خورشید می نشستند. پدر، طنیـن آهنگ توحید را درگوش تو میسرود و در زیر

باران مهر لبخند میزدی. آنگاه نامت را بـه زیبایی گلهای محمدی و به صفای دل آخرین سفیر عشق،

محمد نهاد . همهچیز دست دردستان هم داده بودند تا به تو محبت را بیاموزند، وحتی شمعدانیهای

کنارطاقچه نیزبوی مهربانی میداد. در آغازین سالهای حیاتت یادگرفتی که چگونه مهر بورزی و بیش از

همه، مادرمعلم مهربانیتو بود. آن هنگام که خزان طبیعت، با بهار علم مأنوس میشد، و تو از این همه

زبیایی به وجد آمده و راه مدرسه را در پیش گرفتی. پس ازگذراندن دوران ابتدایی و راهنمایی، یک بلوغ

فکری درتو ایجاد شدکه دیگر این علوم نمیتواند جانت را به سر منزل مقصود برسانند. لذا درس دبیرستان

را رها کرده و در حالی که 15 بهار از عمرت میگذشت به حوزة علمیة گرگان قدم نهادی. آن صاعقهای که

وجودت را شعلهور کرد، همه از جانب ارباب باصفایی بود که کمند صیدش دل هر عاشقی را اسیر میکند.

شهر خودت را نشان می دادی .در سال 1356 جهت ادامة تحصیل راهی دیار ملکوتی حرم اهل بیت

فاطمة معصومه (سلام الله علیها) شدی. برای عاشقی مثل تو، سکون و سکوت معنایی نداشت. تو

نمی توانستی از عطری که حریم دلت را پر کرده و تو را مست و شیدا کرده است دم بر نیاوری. حرکت در

جنبش انقلاب ثمرهاش بیداری دلهایی شد که در زیر خروارها غفلت به خواب رفته بودند. در سال 61

سنت حسنة ازدواج را انجام داده و خداوند فرزندی به تو عطا کرد که نامش را فاطمه نهادی. جنگ آغاز

شده بود و مردان جنگ در پیکاری نابرابر، نشان دادند که قدرت ایمان ما فوق همة قدرتهاست. بعداز

گذراندن آموزش نظامی به عنوان روحانی رزمی _ تبلیغی درحالی که فرزندت 6 ماهه بود، دل از همة

مظاهر دنیا بریدی و تمام عشقها را فدای یک عشق که آنهم وصال معبود بود نمودی، سرانجام به تاریخ 5

/ 12 / 62 در عملیات خیبر در حالی که برای نجات یکی از همسنگرانت میرفتی، مورد اصابت تیر دشمن

قرار گرفته و در آخرین لحظات این چنین با معبود نجوا کردی که«خدایا ! تو را شکر که به آرزویم رسیدم» و

آگاه تـا بی نهایت پر گشودی . «روح بلندت در جوار بهشتیان و اولیاء متنّعم باد.

خاطرات

« روحانی شهید محمد مظفری » بسم الله الرحمن الرحیم «نماز شکر» شب عروسی شهید محمدمظفری بود و همه در شادی و سرور غرقه بودیم. آخر شب بود و همة میهمانها رفته بودند و من مشغول جمعآوری ظروف و وسایل بودم . از یک طرف حیاط صدای ضعیفی به گوشم رسید و توجهم را جلب کرد . کنار پنجره رفتم و حیاط را نگاه کردم. در کمال تعجب دیدم محمّد سجاده را پهن کرده و به خاطر عنایت خداوند، نمازشکر میگذارد . «برادر خانم شهید» «لذّت دیدار» شهید مظفری،علاقة بسیاری به کودکان داشت . از ناز و نوازش اطفال و بازی کردن با آنها سیر نمیشد . یادم هست در آن روزها فرزند ما ـکه کودکی چند ساله بودـ لحظهای از بغل ایشان پائین نمیآمد . با این حال هنگامی که فرزند خود ایشان به دنیا آمده با وجودی که سر از پا نمیشناخت ؛ وقتی حضور خود را در جبههها لازم دید ، لذّت دیدارِ دلبند را بر خود حرام کرد و روانة جبهه شد . «دایی شهید» شهید در عملیات خیبر علاوه بر انجام دادن کارهای فرهنگی تبلیغی امدادگر نیز بود که پس از مرحله اول عملیات هدف تیر دشمن بعثی قرار می گیرد که چندین مرتبه به کلمات مبارک یا الله یا مهدی و ... را بر زبان خود جاری نمود تا اینکه روح پاکش به سوی آسمان پر کشید و تن خاکی او در همان محل مفقود گردید

هرکس من را طلب می کند می یابد مرا، و کسیکه مرا یافت می شناسد

مرا، و کسیکه من را دوست داشت، عاشق من می شود و کسیکه عاشق

من می شود، من عاشق او می شوم و کسیکه من عاشق او بشوم، او را

می کشم و کسیکه من او را بکشم، خونبهایش بر من واجب است، پس خون

بهای او من هستم.

هدف من از رفتن به جبهه این است که، اولاً به ندای "هل من ناصر ینصرنی" لبیک

گفته باشم و امام عزیز و اسلام را یاری کنم و آن وظیفه ای را که امام عزیزمان بارها

در پیامها تکرار کرده، که هرکس که قدرت دارد واجب است که به جبهه برود، و من

می روم که تا به پیام امام لبیک گفته باشم. آرزوی من پیروزی اسلام و ترویج آن در

تمام جهان است و امیدوارم که روزی به یاری رزمندگان، تمام ملتهای زیر سلطه آزاد

شوند و صدام بداند که اگر هزاران هزار کشور به او کمک کند او نمی تواند در مقابل

نیروی اسلام مقاومت کند. من به جبهه می روم و امید آن دارم که پدر و مادرم ناراحت

نباشند، حتی اگر شهید شدم، چون من هدف خود را و راه خود را تعیین کرده ام و

امیدوارم که پیروز هم بشوم.

پدر و مادر مهربان من! از زحمات چندین ساله شما متشکرم. من عاشق خدا و امام

زمان گشته ام و این عشق هرگز با هیچ مانعی از قلب من بیرون نمی رود، تا اینکه به

معشوق خود یعنی «الله» برسم. و بحق که ما می رویم که این حسین زمان و

خمینی بت شکن را یاری کنیم و بحق که خداوند به کسانی که در راه او پیکار می

کنند پاداش عظیم می بخشد. من برای خدا از مادیات گذشتم و به معنویات فکر کردم،

از مال و اموال و پدر و مادر و برادر و خواهر چشم پوشیدم، فقط برای هدفم یعنی

الله .....