حضرت امام رضا (ع)
أحسن الظن بالله ، فإن الله عزوجل يقول : أنا عند ظن عبدي المؤمن بي ، إن خيرا فخيرا و إن شرا فشرا
به خدا خوش گمان باشيد ، زيرا خداي عزوجل مي فرمايد : من نزد گمان بنده مؤمن خويشم ، اگر گمان او خوب است ، رفتار من خوب و اگر بد است ، رفتار من هم بد باشد
حضرت امام رضا (ع)
لا يكون الرجل عابدا حتي يكون حليما ، و إن الرجل كان اذا تعبد في بني اسرائيل لم يعد عابدا حتي يصمت قبل ذلك عشر سنين
مرد عابد نباشد ، جز آن كه خويشتن دار باشد ، و چون مردي كه در بني اسرائيل خود را به عبادت وامي داشت ، تا پيش از آن ده سال خاموشي نمي گزيد ، عابد محسوب نمي شد
حضرت امام رضا (ع)
قال معمر بن خلاد لأبي الحسن الرضا ( ع ) : أدعو لوالدي اذا كانا لا يعرفان الحق ؟ قال : ادع لهما و تصدق عنهما ، و إن كانا حيين لا يعرفان الحق فدارهما ، فإن رسول الله ( ص ) قال : إن الله بعثني بالرحمة لا بالعقوق
معمر بن خلاد گويد : به امام رضا ( ع ) عرض كردم : هرگاه پدر و مادرم مذهب حق را نشناسند دعايشان كنم ؟ فرمود : براي آنها دعا كن و از جانب آنها صدقه بده ، و اگر زنده باشند و مذهب حق را نشناسند با آنها مدارا كن ، زيرا رسول خدا ( ص ) فرمود : خدا مرا به رحمت فرستاده نه به بي مهري و نافرماني
حضرت امام رضا (ع)
كلما احدث العباد من الذنوب ما لم يكونوا يعلمون ، احدث الله لهم من البلاء ما لم يكونوا يعرفون
هرگاه مردم به گناهان بي سابقه روي آورند به بلاهاي بي سابقه گرفتار مي شوند
حضرت امام رضا (ع)
الأجل آفة الأمل ، والعرف ذخيرة الابد
مرگ ، آفت آمال و آرزوهاست ، و لطف و احسان به مردم تا ابد براي انسان باقي مي ماند
حضرت امام رضا (ع)
إن للقلوب إقبالا و إدبارا و نشاطا و فتورا ، فاذا اقبلت بصرت و فهمت ، و اذا ادبرت كلت و ملت ، فخذوها عند إقبالها و نشاطها ، و اتركوها عند إدبارها و فتورها
قلب انسان حالت خستگي و نشاط دارد ، وقتي در حال نشاط است مسائل را خوب مي فهمد و وقتي خسته است كند ذهن مي شود ، بنابراين وقتي نشاط دارد آنرا به كار بگيريد و وقتي خسته است آن را به حال خود بگذاريد
حضرت امام رضا (ع)
التواضع درجات ، منها أن يعرف المرء قدر نفسه فينزلها منزلتها بقلب سليم ، لا يحب أن يأتي الي احد الا مثل ما يؤتي اليه ، إن أتي اليه سيئة و اراها بالحسنة ، كاظم الغيظ ، عاف عن الناس ، و الله يحب المحسنين
تواضع و فروتني مراتبي دارد ، مرتبه اي از آن اين است كه انسان موقعيت خود را بشناسد و بيش از آنچه شايستگي آن را دارد از كسي متوقع نباشد و با مردم به گونه اي معاشرت و رفتار نمايد كه دوست دارد با او آنگونه رفتار شود و اگر كسي به او بدي نمود در مقابل خوبي كند ، خشم خود را فرو خورد و گذشت پيشه كند و اهل احسان و نيكي باشد
امام رضا (ع)
كفاك من يريد نصحك بالنميمة ما يجد من سوء الحساب في العاقبة
كسي كه در پوشش نصيحت به تو از ديگري بدگويي مي كند ، به عاقبت بدي گرفتار خواهد شد
حضرت امام رضا (ع)
لا جهل اضر من العجب
هيچ چيزي زيانبارتر از خودپسندي نيست
حضرت امام رضا (ع)
من كثرت محاسنه مدح بها ، و استغني التمدح بذكرها
كسي كه محاسن و امتيازات زيادي داشته باشد مردم از او تعريف مي كنند ، و به تعريف خود نياز پيدا نمي كند
) امام محمد باقر(ع) به علقمه فرمود: پس از آنکه به آن حضرت با سلامی اشاره کردی، دو رکعت نماز بخوان و سپس زيارت عاشورا را بخوان. هنگامی که اين زيارت را خواندی در حقيقت او را به چيزی خواندی که هر کس از ملائکه که بخواهند او را زيارت کنند، به آن می خوانند و خداوند برای تو هزار هزار حسنه می نويسد و از تو هزار هزار سيئه محو می نمايد و تو را هزار هزار مرتبه بالا می برد و همانند کسانی می باشی که در رکاب آن حضرت به شهادت رسيدند. حتی در درجات آنها هم شريک می شوی. (کامل الزيارات- ص 74)
2) امام صادق(ع) به صفوان می فرمايد: زيارت عاشورا را بخوان و از آن مواظبت کن، به درستی که من چند خير را برای خواننده آن تضمين می کنم، اول زيارتش قبول شود. دوم سعی و کوشش او شکور باشد. سوم حاجات او هرچه باشد از طرف خداوند بزرگ برآورده شود و نا اميد از درگاه او برنگردد زيرا خداوند وعده خود را خلاف نخواهد کرد. (بحارالانوار-جلد 98-ص 300)
3) در روايت ديگر می خوانيم : اگر مردم می دانستند زيارت امام حسين(ع) چه ارزشی دارد، از شدت شوق و علاقه می مردند و حسرت رسيدن به آن پاداش ها، جسم و روح آنها را پاره پاره می کرد." (بحارالانوار-جلد 101 –ص 18)
4) زيارت امام حسين(ع) بر هر مؤمنی که اقرار به امامت ايشان داشته باشد، واجب است.(بحارالانوار-جلد 101 –ص 69)
5) کسی که امام حسين(ع) را تنها برای رضا و خوشنودی پروردگار، و نه برای کسب شهرت زيارت کند، خداوند تمامی گناهان او را پاک می کند.(بحارالانوار-جلد 101 –ص 4)
6) اگرکسی بدون عذر موجه امام حسين(ع) را زيارت نکند، از اهل آتش خواهد بود.(بحارالانوار-جلد 101 –ص 4)
7) کسی که امام حسين(ع) را زيارت نکند شيعه اهل بيت نيست.(بحارالانوار-جلد 101 –ص 4)