بعد از اينهمه مدت كه آمده ام، دلم مي خواست برايتان حرف هاي خوب بزنم.

كه اتفاقي در پيام هاي سايت حاج آقا شهاب مرادي نكته هاي خوبي پيدا كردم. اين باشد اينجا با قول اينكه ديگر دير نكنم و زود بيايم.

آداب عبادت:

1. در عبادت و سیروسلوک نقش اصلی را او دارد نه ما! به قول حافظ:

به قول معروف:

2. فریادها ، التماس ها و دعاهای دیگران مانع و مزاحم شنیدن نجواهای عاشقانه شما از سوی خدای مهربان و بنده نواز نیست.
 در تعقیبات نماز خوانده اید که: (وای این دعا چقدر زیباست!)
 

3."عبادت و مناجات" محل رقابت نیست (شاید با "شهادت و فدا شدن در راه خدا" مشتبه شده که شنیده ایم اولیا خدا در شهادت بر هم سبقت می گرفتند مثل سخنان حماسی جناب علی اکبر سلام الله علیه در شب عاشورا...)
 و "سبقت در خیرات" با "رقابت با هم" فرق می کند.

 - هر کسی را که به سمت خدا می رود دعایش کن و از خوب بودن آنها شاد باش (و البته می دانید که برای هدایت گمراهان و گناهکاران نیز باید دعا کنید.) 
 - برای موفقیت های مادی و معنوی دیگران خدا را شکر کنیم تا دچار بلای خانمان سوز عجب ، کبر ، حسد و کینه نشویم. ((پناه به خدا ببریم))

4. یک نکته از آداب مشترک "میهمانی" و "عبادت" :
 از آداب غذا خوردن این است که آن را با بسم الله الرحمن الرحیم شروع کنیم 
و سرِ سفره به بشقاب و طعام خود نگاه کنیم و به غذا خوردن دیگر میهمانان دقت و توجه نکنیم.
(زشت است لقمه های دیگران را شمردن!)
 در چنین مواقعی مثل ماه رجب ،شعبان و رمضان و یا در حج، عمره و زیارت و نماز و مناجات و... مثل همیشه ، ما همه میهمان خدا هستیم و خدای کریم و مهربان؛ میزبان.
 شاید میزبان به یک نفر بیشتر و یک نفر کمتر عطا کند چنانچه در یک مهمانی یا عروسی به بچه ها غذای کمتری تعارف می کنند و به بزرگترها بیشتر 
و یا مثل هواپیمای مسافربری که فقط به بچه ها هدیه داده می شود (هر چند بلیط شان ارزان تراست)
اما نکته مهم این است که بدانیم و تکرار کنیم تا قلبمان هم قبول کند که هرچه خدای مهربان می کند آن عین عدالت است -هرچند ما حکمت های آن را نفهمیم- و هر نعمتی که می دهد همه لطف و احسان اوست 
هرچه آن خسرو کند شیرین بوَد.